Historia parafii
Michał Potocki, wojewoda wołyński, zrealizował fundację 1739-1756. Kongregacja Biskupów i Zakonników 18 IX 1739 zezwoliła na erekcją klasztoru. Kamień węgielny poświęcił ks. Józef Olszewski, kanonik i proboszcz z Trzciany, delegat biskupa krakowskiego, dnia 26 X 1741. Plany wykonał i budowę prowadził architekt Jan Opitz. Cegła z herbem Pilawa była specjalnie wypalana na fundację. Krzyże ołtarzowe wykonano w kości słoniowej. Antepedia i ornaty gobelinowe. Forma do wypiekania opłatków pochodzi z 1743. Ignacy Krzyżanowski, bp saldycejski i kanclerz przemyski, konsekrował świątynie pod wezwaniem św. Antoniego Padewskiego 28 IX 1766. Ponieważ wielki ołtarz stracił konsekrację, dlatego bp Jerzy Ablewicz, ordynariusz tarnowski, dokonał konsekracji 4 X 1966.
Obrazy słynące łaskami: w wielkim ołtarzu św. Antoni Padewski (z Oleska), pędzla Szymona Czechowicza, obozowy MB Częstochowskiej (dar fundatora) i MB Łaskawej (z Kutkorza).
Elewacja kościoła miała jeden gzyms wieńczący powyżej gzymsu klasztornego, nad którym była piękna attyka z wolutami, dużym oknem i wyżej trójkątnym tympanonem. Stan obecny pochodzi zapewne z przebudowy w II poł. XIX w. Plac przykościelny został również przebudowany w tymże czasie i oszpecony podcieniami dla ochrony Drogi Krzyżowej.
Po drugiej wojnie światowej wymieniono wystrój zakrystii. W l. 1966-1970 stare ławy z czasów fundacji, drzwi i zamki zastąpiono nowymi.
Pierwotna elewacja klasztoru posiadała dach czterospadowy, bystrzejszy od obecnego, wraz z dymnikami. W refektarzu zachował się tryptyk Jacka Olexińskiego z 1754, marmurowy lawaterz z II poł. XVIII w. jak również portrety fundatorów.
W okresie prowincji polskiej mieścił się w klasztorze nowicjat. Od 1810 do 1965 i od 1970 egzystuje w nim nadal. W l. 1927-1930 o. Roman Bałut dobudował częściowo drugie piętro na potrzeby nowicjatu.
Za czasów józefinizmu klasztor poniósł wielkie szkody. W okresie prowincji galicyjskiej dom zakonny był najczęściej siedzibą prowincjałów.
Zakonnicy pomagali w duszpasterstwie, prowadzili misje i rekolekcje, a w okresie międzywojennym i powojennym pracowali w szkolnictwie. W 1846, i 1855 w czasie morowej zarazy posługiwali zarażonym. W domu zakonnym przebywali m. in.: o. Stanisław Krzysik (t 1861), znany asceta, o. Florian Janocha, propagator trzeciego zakonu, o. Edward Zelek, szerzyciel dzieł miłosierdzia, o. Zenon Gorlicki, asceta i historyk, o. Marian Najdecki, mistrz nowicjatu i br. Leon Wojnar, asceci. W 1886 obchodzono tu uroczyście 23 rocznicę Powstania Styczniowego w udekorowanym bogato kościele, a w 1964 setną rocznicę, połączoną z wystawą pamiątek historycznych z powstania. W i. 1961-1970 o. Paweł Kochański projektował w różnych stylach szopki i Boże Groby, a w okresie Nawiedzenia Kopii Obrazu MB Częstochowskiej dekorował kilkanaście kościołów na terenie diecezji tarnowskiej i przemyskiej.
W klasztorze zdeponował swoje zbiory w czasie rabacji Franciszek Ksawery Prek.