Historia parafii
Lubla należała do wczesnych osad na Podkarpaciu. Istnieje przywilej fundacyjny księcia krakowskiego Kazimierza Sprawiedliwego, w którym figuruje Lubla jako darowizna przekazana przez hrabię Mikołaja z Bogorii zakonowi cystersów w Koprzywnicy. W ciągu dziejów zatwierdzona była przez książąt i królów polskich jako własność cystersów. W 1780 r. cesarz austriacki Józef II po konfiskacie zakonu cystersów włączył wieś i dwór do dóbr kameralnych cesarskich. W 1808 r. rząd austriacki sprzedał wieś i folwark na licytacji w prywatne ręce. W 1946 r. dwór rozparcelowano.
Kościół – zabytek grupy I zbudowany z racji założenia parafii przez opata cystersów Mikołaja Grota (?) około połowy XV wieku. Poprzednio istniała prawdopodobnie kaplica dojazdowa na pagórku zwanym Świętej Trójcy (od strony wschodniej obecnego kościoła). Kaplica obsługiwana była przez kapłanów sąsiedniej parafii Frysztak lub Dobrzechów.
Kościół był wiele razy remontowany szczególnie w latach: 1838, 1862, 1928, 1945-46. Wieżę zbudowano w 1793 r. jednak w sierpniu 1944 r. została zniszczona. Zrekonstruowano ją w 1995 r. Ołtarze w stylu barokowym pochodzą z lat 1709, 1769. Polichromię odnawiano w 1880, 1929, 1968 i złocenie w 1970 r. Stare organy były z XVII wieku, obecne 11-głosowe z 1962 r.
Plebania z dawien dawna stała na wzgórzu naprzeciw i poniżej obecnej dzwonnicy. Według starej kroniki w 1760 r. zbudowano następną plebanię z drewna krytą słomą. Z końcem XVIII w. wybudowano plebanię murowaną krytą gontem. W 1841 r. dziedzic wybudował plebanię z dworskiej cegły w miejscu dzisiejszej studni. Plebanię istniejącą do dziś zbudowano w 1911 r.
Szkoła parafialna istniała w Lubli, jak podają protokoły wizytacyjne biskupów krakowskich, od 1595 r. Protokoły z 1602 i 1608 r. podają, że stała w miejscu starej organistówki. W 1880 r. zbudowano nową szkołę na placu pocmentarnym i przemieniono ją na gminną, a później państwową. Obecna nowa szkoła zbudowana jest na miejscu dawnego dworu.