Historia parafii
W końcu XIX w. jeden z miejscowych gospodarzy wybudował drewnianą kaplicę na chwałę Matki Bożej Różańcowej. W 1906 r. staraniem wójta Józefa Sondeja Mazurzanie wybudowali murowaną kaplicę p.w. Matki Bożej Nieustającej Pomocy. Msze św. od tej pory odprawiał kapłan z Raniżowa, gdzie do parafii należały Mazury, zaś Ludwik Bełza, nazywany „Mazurskim Symeonem”, odprawiał nieustannie modlitwy w intencji utworzenia parafii i budowy kościoła w Mazurach. Z jego inicjatywy Mazurzanie w 1935 r. wystąpili w sprawie utworzenia parafii. Po kilkuletnim okresie intensywnych starań bp Franciszek Barda, Ordynariusz Przemyski, dekretem z dnia 09.02.1938 r. ustanowił parafię Mazury. Jej administratorem mianował ks. Stanisława Bąka. Wiosną 1959 r. Komitet Budowy Kościoła na czele z ks. Bąkiem i sołtysem Wawrzyńcem Suskim rozpoczęli budowę świątyni. Plany dużej, trzynawowej świątyni, w stylu eklektycznym z akcentem romańskim, wykonał architekt Marian Osiński ze Lwowa. Po wybuchu wojny, mimo wysiedlenia wsi przez władze niemieckie ze względu na bliskość poligonu Luftwaffe, budowę kontynuowano. Dnia 22.11.1941 r. bp Wojciech Tomaka poświęcił nowo wybudowany kościół, powstały w trudnym okresie okupacji, dzięki ogromnemu poświęceniu parafian i opiece Matki Bożej. W 1952 r. rzeszowski artysta Zbigniew Krygowski wykonał ołtarz główny, a dziesięć lat potem ołtarze boczne. Formistyczne rzeźby wspaniale współgrają z masywną architekturą. Ten sam artysta w 1967 r. wykonał polichromię kościoła. Nie mniejszą ozdobą jest dzwonnica postawiona obok kościoła w 1983 r. Okna prezbiterium zdobią dwa witraże: Najsłodszego Serca Maryi i Najświętszego Serca Pana Jezusa, wykonane w Krakowskim Zakładzie Witrażów S.G. Żeleńskiego.