Historia parafii
Parafia p.w. Chrystusa Króla oficjalnie zaczęta funkcjonować od 01.01.1949 r., chociaż dekret bpa Franciszka Bardy, Biskupa Przemyskiego, erygujący parafię został wydany 25.11.1948 r. Została ona wydzielona z parafii Farnej św. Stanisława i Wojciecha. Z biegiem lat kiedy liczba parafian szybko się powiększyła z racji budowy nowych osiedli z parafii p.w. Chrystusa Króla zostało wydzielonych pięć nowych: Staroniwa, M.B. Różańcowej, św. Judy Tadeusza, Podwyższenia Krzyża, św. Rodziny. Pierwszym proboszczem a równocześnie budowniczym kościoła był ks. dr Józef Jałowy (1885 – 1954).
Kościół p.w. Chrystusa Króla został wybudowany w latach 1931 – 1935, jako kościół szkolny dla uczniów Seminarium Nauczycielskiego. Projekt wykonany przez architekta lwowskiego Witolda Rawskiego sytuował kościół na planie krzyża z dużą kopułą. Ten ciekawy styl przypominał trochę architekturę włoskiego klasycyzmu. Po wybudowaniu, w czym wielką zasługę organizacyjną i finansową miał ks. Józef Jałowy, kościół został poświęcony 10.10.1937 r. przez dziekana i proboszcza fary ks. infułata Michała Tokarskiego. Jego rozbudowa nastąpiła w latach 1987 – 1990 przez ks. proboszcza infułata Józefa Sondeja według projektu architekta Romana Orlewskiego.
W kościele na uwagę zasługuje ołtarz i ambona wykonane z alabastru w 1935 r., witraże wykonane przed wojną, postać św. Jana Chrzciciela odlana z brązu przez Bolesława Chromego oraz ołtarze boczne z obrazami Miłosierdzia Bożego i M.B. Nieustającej Pomocy. W 1999 r. parafia obchodziła uroczyście jubileusz 50-lecia swego istnienia.
Pracy duszpasterskiej służy też dom parafialny, wzniesiony w 1981 r. Z parafią związane są cztery żeńskie zgromadzenia zakonne: Sługi Jezusa (1965-2016), karmelitanki bose (1993-1999), prezentki (od 1998) i sercanki (od 2000).