Strzyżów – Niepokalanego Poczęcia NMP

Strzyżów – Niepokalanego Poczęcia NMP

Udostępnij

Historia parafii

Decydujący wpływ na rozwój życia parafialnego Strzyżowa miało jego położenie na pograniczu rdzennego państwa polskiego i Rusi. Książę halicki Daniel i Bolesław Wstydliwy w XII w. w Tarnowie ustalili granicę Polski i Rusi na linii rzeki Wisłok, według której: Czudec i Strzyżów miał należeć do Polski, a Rzeszów do Rusi. W 1141 r. Tatarzy pod wodzą Batu-Chana zniszczyli istniejący gród Strzyżowa, wycieli załogę i spalili sąsiednie osady. Bolesław Wstydliwy odbudował gród w 1246 r. i z jego fundacji został zbudowany pierwszy gotycki kościół modrzewiowy pod wezwaniem św. Katarzyny. Pełnił on funkcję kościoła parafialnego do końca XV w. Budowę nowego – murowanego z kamienia łupanego – kościoła parafialnego, za aprobatą bpa Piotra z Radolina, Biskupa Krakowskiego, rozpoczęto w 1401 r. a zakończono w II połowie XV w. Konsekracji dokonano w 1494 r. W 1657 r. wojska Rakoczego wkroczyły do Strzyżowa i zniszczyły kościół parafialny, a miasto zupełnie spalono. Pozostały tylko ściany murowanej świątyni. Odbudowa miasta i kościoła parafialnego dokonana została przez właściciela miasta Jana Wielopolskiego z Pieskowej Skały. Dopiero po 20 latach w 1678 r. bp Mikołaj Oborski, Biskup Krakowski, dokonał konsekracji kościoła parafialnego i kościoła szpitalnego św. Katarzyny. Również Janowi Wielopolskiemu – właścicielowi Strzyżowa, zarazem gorącemu katolikowi i wielkiemu czcicielowi Matki Bożej zawdzięcza świątynia piękny, drewniany krucyfiks, znajdujący się obecnie w głównym ołtarzu jako dar papieża Urbana VIII. W początkach zboru austriackiego, w czasach józefińskich, kościół został przez Austriaków ograbiony, a cudowny obraz Matki Bożej Niepokalanej ogołocony z wotów i uszkodzony. W 1895 r. w czasie pożaru miasta spalił się dach gontowy kościoła parafialnego.
Na szczególną uwagę zasługuje istniejący od czterech wieków obraz Matki Bożej Niepokalanej. Kult Matki Bożej Strzyżowskiej potwierdził bp Kazimierz Łubieński w 1704 r. oraz bp Florian Janowski w 1793 r. Szczególnych łask doznali przy nim Konfederaci Barscy w 1769 r., którzy z wdzięcznością za otrzymane łaski umieścili na swoim sztandarze wizerunek Niepokalanej Matki Bożej Strzyżowskiej. Oni to obrali za swój hymn bojowy pieśń: „Panno Święta, my sieroty”, która obecnie jest śpiewana w kościele przy odsłonięciu obrazu. Wiele łask i cudów doznawali mieszkańcy Strzyżowa i okolicy w okresie II wojny światowej. Obecnie również wierni otrzymują za przyczyną Niepokalanej Matki Bożej Strzyżowskiej wiele łask i cudów, które są notowane w „Księdze Podziękowań”.
W 1967 r. została z parafii Strzyżów wydzielona parafia Godowa, a w 1981 r. erygowana została jako samodzielna parafia Żarnowa. Obecnie na terenie parafii znajduje się kościół filialny w Brzeżance. Został on rozbudowany w 1981 r. z małej kaplicy, a poświęcony 03.06.1984 r. Dnia 08.12.2006 r. Ks. Bp Kazimierz Górny, Biskup Rzeszowski nadał świątyni parafialnej tytuł kolegiaty, oraz dekretem z dnia 08.12.2006 r. powołał przy tej światyni Kapitułę Kolegiacką w Strzyżowie. Pierwszym prepozytem został mianownay ks. dr Jan Wolak, proboszcz strzyżowskiej Fary.

Mapa