Żyznów

Żyznów

Udostępnij

Historia parafii

Parafia Rzymsko – Katolicka w Żyznowie została erygowana 1913 r. Terytorium wydzielono z parafii Lutcza. W XVI w. wieś dzieliła się na Żyznów Górny i Żyznów Dolny. Od strony administracji kościelnej w r. 1536 Żyznów Górny i Dolny należał do parafii Lutcza w dekanacie pilzneńskim. Od r. 1581 -1658 Żyznów Dolny należał do parafii w Kołaczycach. Od 1658 r., Żyznów Górny i Dolny zostały przydzielone do parafii Lutcza. Od 1945 r. do parafii Żyznów została dołączona wieś Bonarówka, ponieważ ludność tejże wioski obrządku grecko katolickiego została wysiedlona, a na ich miejsce przybyła ludność z kresów wschodnich.
Przed wybudowaniem kościoła na terenie Żyznowa znajdowała się duża drewniana kaplica p.w. Św. Barbary, która została wybudowana w 1658 r. przez ks. proboszcza luteckiego Franciszka Młynarskiego, profesora Akademii Krakowskiej. W kaplicy tej były odprawiane nabożeństwa klika razy w roku. Kaplica została rozebrana około 1860 r. ze względu na zły stan. W 1857 r. przystąpiono do budowy murowanego kościoła, który w 1862 r. został oddany do użytku. Został on poświęcony przez ks. dziekana Feliksa Buchwalda, proboszcza dobrzechowskiego, w dniu 06.08.1863 r. p.w. Przemienienia Pańskiego i św. Barbary. Wybudowany z kamienia rzecznego, był pokryty gontem, a 1912 r. został pokryty blachą ocynkowaną. Fundatorem budowy kościoła był dziedzic żyznowski Łępicki. Później kolatorem kościoła i parafii był hrabia Łoś i dziedzic Bylicki.
Kościół filialny w Bonarówce, dawna cerkiew grecko – katolicka p.w. Opieki Matki Bożej jest obiektem drewnianym, zbudowanym 1841 r., przebudowanym w 1870 r. Po 1945 r. kościół stał się świątynią rzymsko-katolicką. Wewnątrz polichromia wykonana przez Pawła Bogdańskiego z 1898 r.

Mapa