Św. Józef Sebastian Pelczar
Urodził się w 1842 roku w Korczynie koło Krosna. Chodził do szkoły parafialnej w Korczynie, następnie do szkoły ludowej w Rzeszowie i do rzeszowskiego gimnazjum przy ul. 3-go Maja. Po ukończeniu szóstej klasy gimnazjalnej przeniósł się do gimnazjum do Przemyśla, a po maturze wstąpił do seminarium duchownego w tym mieście. Przez półtora roku pracował jako wikariusz w Samborze. Następnie wyjechał do Rzymu, gdzie przez dwa lata studiował teologię i prawo kanoniczne. Wrócił z dwoma doktoratami. Przez krótki czas był wykładowcą w seminarium przemyskim a następnie przez 22 lata był związany z Uniwersytetem Jagiellońskim. Pełnił obowiązki profesora, dziekana Wydziału Teologicznego i przez rok rektora krakowskiej uczelni. Mieszkając w Krakowie zaangażował się w działalność charytatywną. Z myślą o potrzebujących opieki założył Zgromadzenie Służebnic Najświętszego Serca Jezusowego, które dzisiaj prowadzi m. in. Dom Samotnej Matki w Rzeszowie.
W 1899 r., gdy miał 57 lat, został biskupem pomocniczym diecezji przemyskiej, a rok później ordynariuszem tej diecezji. Słynął z systematycznej pracy intelektualnej i społecznej. Z jego inicjatywy powstawały ochronki dla dzieci, kuchnie dla ubogich, schroniska dla bezdomnych. W publikacjach promował naukę społeczną Kościoła opartą na solidarności. Starał się zaradzić problemom emigracji i alkoholizmu. Przeprowadził trzy synody diecezjalne. Zmarł w 1924 roku w wieku 82 lat. Jan Paweł II beatyfikował go w 1991 r. w Rzeszowie, a kanonizował w 2003 r. w Rzymie. Jest głównym patronem diecezji rzeszowskiej.
Bł. Karolina Kózka
Urodziła się w 1898 r. w podtarnowskiej wsi Wał-Ruda. Jej rodzice byli bardzo religijni. W ich domu krewni i sąsiedzi gromadzili się na wspólne czytanie życiorysów świętych, czasopism religijnych, śpiew Gorzkich Żali i kolęd. Należała do Towarzystwa Wstrzemięźliwości oraz Apostolstwa Modlitwy i Arcybractwa Wiecznej Adoracji Najświętszego Sakramentu. Angażowała się w tworzenie nowej parafii w Zabawie. Prowadziła katechezy dla młodszych dzieci. Wrażliwa na potrzeby chorych i biednych odwiedzała ich w domach i wspierała w potrzebach. W krótkim, szesnastoletnim życiu, zdobyła sobie powszechne uznanie i szacunek wśród rówieśników i dorosłych przez dojrzałość, a także przez społeczne i religijne zaangażowanie.
W 1914 r., gdy przez Wał-Rudę przechodziła armia rosyjska, jeden z żołnierzy wyprowadził ją z domu. Gdy uciekała, dogonił ją i zadał szablą śmiertelne ciosy. Jej ciało znaleziono w kałuży krwi dopiero po szesnastu dniach. Jan Paweł II beatyfikował ją w 1987 r. w Tarnowie. Podczas homilii Ojciec Święty mówił o obronie godności kobiety, godności osoby ludzkiej i szacunku dla ludzkiej cielesności i seksualności. Bł. Karolina jest patronką Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży, Ruchu Czystych Serc i drugą, po biskupie Pelczarze, patronką diecezji rzeszowskiej.