Historia parafii
Wieś Czarna Sędziszowska powstała przed 1581 r. Parafię wyłączoną z parafii Sędziszów Małopolski, uposażył w 1606 r. Stanisław Tarnowski, kasztelan sandomierski, dawny dziedzic na Rzemieniu i Rzochowie. Została ona erygowana przez biskupa Piotra Tylickiego i otrzymała za patrona św. Stanisława, biskupa i męczennika.
Kościół został zbudowany w latach 1826 -1832 w miejsce drewnianego z 1598 roku, który spłonął w październiku 1819 r. Nową świątynię (bez wieży) konsekrował w 1835 roku bp Zacharasiewicz. W następnych latach wybudowano wieżę i jej obocza, dwuspadowe dachy na zakrystii i kaplicy bocznej, podniesiono wieżę o kopułę oraz osobną dzwonnicę od zachodu. Świątynia była wielokrotnie odnawiana, ostatnio w latach 1984 -1985.
Obecny wygląd kościół uzyskał po wybudowaniu przedsionka przed głównym wejściem do kościoła w 2004 r. i naw bocznych w 2010 r. oraz chóru w 2014 r. Rozbudowy dokonano według projektu mgra inż. Władysława Majki.
Kościół jest późnoklasycystyczny, z cegły, otynkowany, kryty blachą. Polichromia wnętrza (lata 70. XX wieku) jest figuralna i ornamentalna wykonana przez artystę malarza Jerzego Lubańskiego z Krakowa. Na ścianach prezbiterium znajdują się duże obrazy przedstawiające Narodzenie Pana Jezusa i Ofiarowanie w świątyni, a na stropie umieszczono scenę Zmartwychwstania.
Na ścianach nawy głównej wymalowano postacie polskich świętych i błogosławionych: Wojciecha, Kingi, Jana Kantego, Teresy Ledóchowskiej, Karoliny Kózka, Maksymiliana Kolbego, brata Alberta, Kazimierza królewicza, królowej Jadwigi, biskupa Stanisława. Strop nawy głównej przedstawia Ukoronowanie NMP. Na sklepieniu kaplicy bocznej umieszczono postacie czterech ewangelistów.
Ołtarz główny późnoklasycystyczny z drugiej połowy XIX w., przerobiony w 1902 r. Umieszczono w nim duży krzyż przysłaniany obrazem przedstawiającym wskrzeszenie Piotrowina przez biskupa Stanisława, a w jego zwieńczeniu umieszczono obraz Trójcy Przenajświętszej. Po bokach znajdują się postacie Apostołów św. Piotra i Pawła.
Murowany ołtarz soborowy wykonano w 1971 roku. Boczne ołtarze z początku XX w. poświęcone są Matce Bożej z Lourdes, Sercu Pana Jezusa, św. Józefowi i Wniebowzięciu NMP (kaplica boczna).
W kościele znajdują się organy, które wykonał w 1924 roku Franciszek Kandefer z Iwonicza.
W 2011 roku wstawiono nowe okna i dokonano renowacji witraży w prezbiterium poświęconych Matce Bożej i Panu Jezusowi, a w oknach nawy głównej umieszczono nowe witraże przedstawiające Zwiastowanie NMP, Nawiedzenie św. Elżbiety, Chrzest Pana Jezusa, Powołanie św. Piotra, Nauczanie na Górze Błogosławieństw, Wniebowstąpienie Pana Jezusa.
Obok kościoła znajduje się dzwonnica wzniesiona w 1956 r., w której umieszczono trzy nowe dzwony (wcześniejsze zrabowali niemieccy okupanci w czasie ostatniej wojny).
Na placu przed głównym wejściem do kościoła w 2008 r. ustawiono metalowy Krzyż upamiętniający 400 lat Parafii, poświęcony przez ks. Bpa Kazimierza Górnego, a wykonany przez Romana Bielarskiego.
W tym kościele był ochrzczony i odprawił Mszę Świętą prymicyjną bł. ks. Roman Sitko – rektor Seminarium Duchownego w Tarnowie, który został zamordowany 12 października 1942 r. w niemieckim obozie koncentracyjnym w Oświęcimiu. 13 czerwca 1999 roku został on beatyfikowany w Warszawie przez papieża Jana Pawła II jako jeden ze 108 męczenników II wojny światowej. Kościół został wpisany do rejestru zabytków w sierpniu 1979 roku.