Historia parafii
Czeluśnica wspomniana jest w urzędowych dokumentach po raz pierwszy w 1456 r., kiedy to Kazimierz Jagiellończyk potwierdził oddanie wioski Opactwu Tynieckiemu. Do Opactwa należała Czeluśnica do 1798 r., potem stała się własnością Aleksandra Góralińskiego, który miał dwór w Jaśle.
Do 1971 r. Czeluśnica należała do parafii Jasło – Fara. w tym czasie wioski Gąsówka i Gliniczek stanowiły część parafii Tarnowiec. Msze św. zaczęto odprawiać w Czeluśnicy 05.09.1971 r. w prowizorycznej kapliczce – ksiądz dojeżdżał z Jasła. Decyzją bp Ignacego Tokarczuka od lipca 1972 r. proboszczem nowej parafii w Czeluśnicy został zamianowany ks. Adam Michalski. Rozpoczęto niebawem prace przy budynku gospodarczym, który później miał zostać przekształcony w świątynię. Już jesienią dokonano poświęcenia nowego obiektu sakralnego i rozpoczęto w nim odprawiać Msze św. i inne nabożeństwa. Tym poczynaniom Księdza Proboszcza towarzyszyły przez cały czas szykany ze strony ówczesnych władz, milicji i służby bezpieczeństwa. W maju 1975 r. parafia przystąpiła do drugiego etapu prac – budynek gospodarczy został przekształcony w prawdziwy kościół. Stało się to możliwe dzięki projektowi inżyniera Zdzisława Urbana z Krakowa. Mury podniesiono do wysokości 9 m, dobudowano przypory, zakrystię i salę katechetyczną, a wszystko zostało zwieńczone nowym dachem.
W marcu 1977 r., również nielegalnie został przy parafii stworzony cmentarz grzebalny. Ks. Adam Michalski pracował w parafii Czeluśnica do 1979 r. Jego następcą został mianowany ks. Tadeusz Wołosz, który podjął trud integracji parafii. To za jego proboszczowania powstała nowa plebania (1982) oraz dzwonnica, na której zawisło trzy dzwony (1988). Ks. Wołosz w ciągu 12 lat wniósł wielki wkład w rozwój parafii, zarówno materialny, jak i duchowy.