Historia parafii
Osada posiadała prawa miejskie od 1417 r. Parafia powstała prawdopodobnie w 2 połowie XIV wieku. Pierwsza wzmianka pochodzi z 1425 r. W latach 1595-1767 – istniał szpital. Szkoła parafialna istniała od 1513 r. Dawny kościół parafialny został zamieniony przez Zofię Pieniżkową na zbór luterański, który spłonął w czasie pożaru miasta w 1873 r. Obok kościoła istniał zbór kalwiński, oddany katolikom w 1628 r. Obecny kościół zbudowany w latach 1878-1892 wg projektu O. Franciszka Pavoniego, przeora dominikanów krakowskich. Częściowo zburzony w czasie działań wojennych w 1915 r. Odbudowany w latach 1921-1931. Ponownie uszkodzony w czasie wojny w 1944 r., następnie odremontowany. Ostatnio odnawiany w latach 1959-1960 pod kierunkiem architekta Józefa Baruta. Kościół neorenesansowy, z kamienia i cegły, za wyjątkiem fasady frontowej, otynkowany, kryty blachą. Trzynawowy, z prezbiterium węższym od korpusu, przy którym stoi wieża. Ołtarz główny z retabulum, kamienny, z około 1900 r. wg projektu Leonarda Marconiego z obrazem Maryi Niepokalanej autorstwa Jana Styki. W ołtarzu bocznym obraz św. Józefa – autorstwa Piotra Stachiewicza. W bocznym ołtarzu rzeźba Chrystusa przy słupie biczowania, barokowa z przełomu XVII/XVIII wieku, łaskami słynąca, pochodząca z dawnej kaplicy „Pana Jezusa w Więzieniu”, wolnostojącej w sąsiedztwie kościoła, zniszczonej w 1915 r.
Kościół konsekrował 25.05.1929 r. – bp Leon Wałęga, Ordynariusz Tarnowski.