Historia parafii
Dokument – przywilej na założenie wsi wydał w 1346 r. król Kazimierz Wielki. Sołectwo z prawem lokacji wsi otrzymał rycerz króla Narcyz, syn sołtysa z Leżajska. Teren, na którym rozpościera się Połomia należał do ziemi sanockiej, która od XII w. do pierwszej połowy XIV w. była we władaniu książąt ruskich. Wieś zorganizowana na prawie magdeburskim, jako wieś łanów leśnych. W pierwszej połowie XV w. na prawym brzegu rzeki Gwoźnicy, wybudowano mały kościółek modrzewiowy, jako filialny kościoła św. Zofii w Czudcu. Król Władysław Jagiełło, podążając na łowy w stronę Lwowa, zatrzymywał się w tym kościółku, dla którego, jak mówi tradycja, miał ofiarować artystyczny tryptyk.
W 1447 r. bp Zbigniew Oleśnicki, biskup krakowski, na prośbę dziedziców Prochny, Pakosława i Kietlicza Procheńskich, erygował parafię. Niespokojne czasy, napady band zbójeckich spowodowały wybudowanie po drugiej stronie rzeki nowego, obronnego kościoła z kamienia pod wezwaniem Matki Bożej i św. Mikołaja biskupa. Było to w 1577 r., staraniem dziedzica Kaspra Dunin – Przystalowskiego. W 1614 r. dobudowano kruchtę od południa, staraniem Marcjanny z Daniłowiczów Koniecpolskiej, pułkownikowej królewskiej. W 1644 r. kościół był konsekrowany pod wezwaniem św. Mikołaja Biskupa. W 1898 r. przebudowano kruchtę z tego samego kamienia. W latach 1907 -1913 wykonano sufity, dano okładzinę kamienną na zewnątrz. Dalszych remontów dokonano w latach 1928 i od 1952 do 1957. Kościół zawiera wiele cennych zabytków. Tryptyk, kamienne portale, drzwi z grubej blachy z oryginalnym zamkiem, ambona rokokowa, kamienna chrzcielnica w kształcie kielicha z pokrywą drewnianą. W kancelarii parafialnej znajdują się księgi metrykalne z XVIII w. Tryptyk został poddany gruntownej konserwacji i odnowie (1998-1999). W latach 2003-2010 podjęto gruntowną renowację świątyni. Wewnątrz odnowiono polichromię, ołtarze, ambonę chrzcielnicą. Na zewnątrz dokonano renowacji murów, kamiennego ogrodzenia oraz dzwonnicy.